Weg met de ereronde?

Gelukkig was er nog geen Social Media toen ik klein was want tegenwoordig leven we in een cultuur waarbij je je geen fouten kunt permitteren. Alles moet volgens de regels en voor je het weet hang je publiekelijk aan de schandpaal. Gelukkig kon ik nog gewoon samen met 2 vriendinnetjes tegelijkertijd op een pony klimmen en onverantwoordelijke dingen doen. Zielig, ja een beetje wel misschien maar het heeft voor geweldige herinneringen gezorgd, een gezonde portie lef en balans in het zadel. Nu heeft de KNHS besloten de huldiging te paard te schrappen voor de Dressuur. Wat zegt dat over ons Dressuurruiters? Lees verder in de Fair Play blog van deze week.

Om te beginnen wil ik een kleine nuance inbrengen om ons “dressuurmiepen” een klein excuus te geven. Als een springpaard zenuwachtig rondspringt maar wél foutloos de snelste tijd neerzet is hij gewoon nog steeds de nummer 1. Als een dressuurpaard dat doet sta je waarschijnlijk nummer 1 aan de onderkant van de lijst. Het is dus ook vrij logisch dat wij iets minder enthousiast worden van dat gestuiter. Máár eerlijk is eerlijk, de meeste springruiters beschikken ook gewoon over een grotere portie lef en juist doordat ze gewoon meer doen zijn die paarden vaak ook braver en meer gewend. Waar een beetje springruiter zijn paard blijft begeleiden tijdens de angst laat menig dressuurruiter zijn paard in de steek waardoor de angst alleen maar groter wordt. Alleen dat weten en er iets mee doen zijn wel twee andere dingen.

Tijdens een interview hoorde ik een Formule 1 coureur ooit zeggen dat elk kind dat hij had gekregen hem een seconde tijd kostte tijdens de race en die clichés zijn echt waar. Voordat ik mijn zoontje kreeg was ik ook wel wat stoerder dan nu, ik dacht niet na over de gevolgen en hoe gekker hoe beter maar dat is er nu wel een beetje vanaf. Veiligheid en welzijn staan bij ons dan ook absoluut voorop. De paarden zijn echt sensibeler geworden en het boerenverstand is tegelijkertijd afgenomen, dat zijn dingen waar je rekening mee moet houden. Ook wordt niet elk paard heel gelukkig van een ereronde, mijn ene paard maak je er echt niet blij mee, die is na een stress situatie vaak drie dagen later nog van slag terwijl de ander zijn spanning zo weer vergeten is en het eigenlijk wel leuk vindt al die aandacht.

Dat er dus ruiters zijn die zelf het risico niet durven of willen nemen of die daarna veel werk hebben om hun paard weer ontspannen te krijgen daar heb ik persoonlijk echt alle begrip voor. Waar ik wel een beetje moeite mee heb is dat het nu zo ontzettend zwart wit is. Er zijn mensen die er om welke reden dan ook moeite mee hebben en daarom wordt het maar afgeschaft. Is het niet een veel betere optie om de ruiters de keuzevrijheid te geven? Waarom versoepelt de KNHS zijn regels niet gewoon als het om de huldiging gaat? Laat ruiters die er om welke reden dan ook voor kiezen om niet te paard te gaan gewoon lekker met een stokpaard achter de rest aan galopperen. Wie wilt shinen met zijn paard krijgt daar zo toch de gelegenheid voor en wie denkt dat het onverstandig is die zorgt voor grappige momenten met een mooi stokpaard! We betuttelen al zoveel tegenwoordig, laten we dat enige echte actiemoment wat de Dressuur voor het publiek nog enigszins interessant maakt nou niet helemaal afschaffen maar wél aanpassen.

Liefs Solvej