Foto: Picturepure

Gelukkig was er nog geen Social Media toen ik klein was want tegenwoordig leven we in een cultuur waarbij je je geen fouten kunt permitteren. Alles moet volgens de regels en voor je het weet hang je publiekelijk aan de schandpaal. Gelukkig kon ik nog gewoon samen met 2 vriendinnetjes tegelijkertijd op een pony klimmen en onverantwoordelijke dingen doen. Zielig, ja een beetje wel misschien maar het heeft voor geweldige herinneringen gezorgd, een gezonde portie lef en balans in het zadel. Nu heeft de KNHS besloten de huldiging te paard te schrappen voor de Dressuur. Wat zegt dat over ons Dressuurruiters? Lees verder in de Fair Play blog van deze week.

Om te beginnen wil ik een kleine nuance inbrengen om ons “dressuurmiepen” een klein excuus te geven. Als een springpaard zenuwachtig rondspringt maar wél foutloos de snelste tijd neerzet is hij gewoon nog steeds de nummer 1. Als een dressuurpaard dat doet sta je waarschijnlijk nummer 1 aan de onderkant van de lijst. Het is dus ook vrij logisch dat wij iets minder enthousiast worden van dat gestuiter. Máár eerlijk is eerlijk, de meeste springruiters beschikken ook gewoon over een grotere portie lef en juist doordat ze gewoon meer doen zijn die paarden vaak ook braver en meer gewend. Waar een beetje springruiter zijn paard blijft begeleiden tijdens de angst laat menig dressuurruiter zijn paard in de steek waardoor de angst alleen maar groter wordt. Alleen dat weten en er iets mee doen zijn wel twee andere dingen.

Tijdens een interview hoorde ik een Formule 1 coureur ooit zeggen dat elk kind dat hij had gekregen hem een seconde tijd kostte tijdens de race en die clichés zijn echt waar. Voordat ik mijn zoontje kreeg was ik ook wel wat stoerder dan nu, ik dacht niet na over de gevolgen en hoe gekker hoe beter maar dat is er nu wel een beetje vanaf. Veiligheid en welzijn staan bij ons dan ook absoluut voorop. De paarden zijn echt sensibeler geworden en het boerenverstand is tegelijkertijd afgenomen, dat zijn dingen waar je rekening mee moet houden. Ook wordt niet elk paard heel gelukkig van een ereronde, mijn ene paard maak je er echt niet blij mee, die is na een stress situatie vaak drie dagen later nog van slag terwijl de ander zijn spanning zo weer vergeten is en het eigenlijk wel leuk vindt al die aandacht.

Dat er dus ruiters zijn die zelf het risico niet durven of willen nemen of die daarna veel werk hebben om hun paard weer ontspannen te krijgen daar heb ik persoonlijk echt alle begrip voor. Waar ik wel een beetje moeite mee heb is dat het nu zo ontzettend zwart wit is. Er zijn mensen die er om welke reden dan ook moeite mee hebben en daarom wordt het maar afgeschaft. Is het niet een veel betere optie om de ruiters de keuzevrijheid te geven? Waarom versoepelt de KNHS zijn regels niet gewoon als het om de huldiging gaat? Laat ruiters die er om welke reden dan ook voor kiezen om niet te paard te gaan gewoon lekker met een stokpaard achter de rest aan galopperen. Wie wilt shinen met zijn paard krijgt daar zo toch de gelegenheid voor en wie denkt dat het onverstandig is die zorgt voor grappige momenten met een mooi stokpaard! We betuttelen al zoveel tegenwoordig, laten we dat enige echte actiemoment wat de Dressuur voor het publiek nog enigszins interessant maakt nou niet helemaal afschaffen maar wél aanpassen.

Liefs Solvej


3 reacties

Zapper · 20 februari 2019 op 07:28

Tja..stond vroeger op een grote stal daar waren spring en dressuur wedstrijden.

Met springen kon alles harde muziek deuren… jonge paarde kwamen de ring in die nog weinig hadden gezien… bak vol hindernissen, kleuren en muziek. Goede ruiters die de paarden vriendelijk en kundig door het parcours rijden. Geen angst en geen stress.. klopjes hier en daar…

Dressuur… deur moet op slot geen geloop langs de bak. Geen muziek… angstig ruiters paarden vol met stress.. en regelmatig lagen ze ernaast… dan hebben we het over het M en hoger.
Had vaak het idee dat deze paarden niet echt door de ruiters werden gereden maar door hun trainer. Je zag alleen maar stress en spanning…
Deze paarden zijn vaak een stuk ouder…

Waar gaat het dan mis? En is dit nog steeds de trend.

Jacqueline Geeroms-Schurkens · 20 februari 2019 op 10:22

Het “betuttelen” vind ik inderdaad ook veel te ver gaan…En natuurlijk zijn er veel paarden heel gestresseerd als er een muzie je opstaat..maar ook DAT is training..ipv eindeloos je proef te oefenen kun je ook eens muziek op zetten, vlaggen plaatsen, mensen aan de kant laten lawaai maken…Dat is wat we vroeger toch trainden met onze paarden omdat je gewoon de parade mee MOEST rijden…nu is het in een dressuur piste zo stil als in een begrafenismis…tuurlijk dat ze dan weg springen van een piep en een kraak…ik ben voor wat meer “gewoon” dingen met je paard doen zodat ze er aan wennen…want ook dat is conditionering…en wat was er nu leuker dan met z’n tweetjes zonder cap op in volle galop over een bospad…niks toch hahahaha ( weet wel, mag niet , levens gevaarlijk…mijn god wat heb ik een gevaren doorstaan in m’n jeugd…heerlijke verhalen om straks aan m’n kleindochtertje te vertellenà

Christel Provaas · 21 februari 2019 op 20:42

De huidige dressuurruiter heeft een fiks arsenaal aan legitieme machtsmiddelen tot zijn beschikking zoals aansnoerneusriemen, sporen, de stang op druk en straffeloos de kin op de borst sjorren. Maar dat is blijkbaar allemaal niet toereikend om ook dat laatste stukje “controle” te hebben?

Geef een antwoord

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.