Wederzijds respect!

Foto: Kimberly Duchateau Photography

Mijn  moeder stuurde mij een berichtje met daarin de laatste blog van Maarten van Stek. “Strookt goed met jouw ideeën.” schreef ze. En inderdaad, ik ben dan misschien (nog ;-p ) geen Grand Prix ruiter maar ik had het voor een groot deel zelf kunnen schrijven.

Maarten: “Door de jaren heen hoorde ik toch wel te vaak dat eigenaren en fokkers wel veel geld betaalden voor training maar ook vaak hun paarden geblesseerd of gestresst retour kregen. Of onverkoopbaar.”

“Er is behoefte aan minder haast, meer welzijn, meer oog voor wat een paard nodig heeft.”

Ook wij staan daarvoor en omdat ik vind dat daar meer aandacht voor mag komen gaat deze Fair Play blog over wederzijds respect.

Een ruiter is zonder paard maar een mens. Eigenlijk zegt die zin genoeg. Zonder onze paarden is onze sport helemaal niet mogelijk. Alleen al daarom zouden onze paarden veel meer respect van ons mogen krijgen.

Gezondheid.

Het is onze taak als eigenaar om de gezondheid van het paard op nummer één te hebben staan. Een paard heeft de keus niet om naar een arts te gaan bij ongemakken. Wij moeten er dus voor zorgen dat we die arts op tijd laten komen. Natuurlijk heeft niet iedereen zo’n goed getraind oog als de dierenarts. En soms sta je als ruiter of eigenaar te dicht op je paard waardoor je onbewust gewend bent geraakt aan bepaalde signalen. Daarom is het verstandig om je paard regelmatig na te laten kijken. Bijvoorbeeld elk seizoen of op z’n minst elk half jaar. Net als de APK van de auto, of de controle door de tandarts/zadelmaker/masseur/osteopaat zou de dierenarts ook regelmatig het paard moeten controleren op sluimerende pijntjes of verborgen gebreken.

Morgen is nog een dag!

Stel jezelf voor in de sportschool met een personal trainer. Je moet 50 keer opdrukken, na 10 keer krijg je het misschien zwaar maar op wilskracht ga je verder. Bij 20 hou je het echt niet meer vol, je gaat moeizamer, langzamer en verliest de controle over je beweging. Je personal trainer moedigt je aan om toch door te gaan. Bij 30 lukt het echt niet meer en je wordt boos. Dit is het moment dat je personal trainer je met een zweep begint te slaan, op je begint te schelden “rotmens!” en je dwingt door te gaan. De volgende keer ga je hier echt niet meer heen.. Je paard heeft echter geen keus. Helaas gebeurt dit in de rijbak ook nog teveel.

Als ruiter missen we te vaak signalen van ons paard en noemen hem onterecht ongehoorzaam, stout, lui.. noem maar op.

Als je paard ernstig in verzet gaat ben je al te ver gegaan of heb je iets gevraagd wat hij niet snapt of niet aan kan. Natuurlijk is het belangrijk dat je paard reageert op wat je vraagt, in een team moet het van twee kanten komen maar pas op dat je niet doorslaat. Net als in de sportschool is het vaak veel nuttiger om even een korte pauze te nemen en te gaan stappen als het niet meer lukt dan je paard ergens doorheen te dwingen.

Bedenk, morgen is weer een dag!

Goed humeur.

Een baaldag op school of op het werk. In de file gestaan, ruzie thuis. Grrr… Je hebt écht je dag niet. Bedenk op zo’n moment dat jouw paard daar helemaal niks mee te maken heeft. Hij snapt er niks van dat jij een baaldag hebt.

Pas je aan, aan je paard. Het kan zomaar zijn dat jij doodmoe bent maar je paard stuitert van de energie. Of andersom dat jij je de hele dag al hebt verheugd om lekker fanatiek te gaan rijden en je paard toch nog moe is van gister of het gek doen op de wei.

Zorg dan dat je je eigen energie aanpast aan die van het paard en neem je stress niet mee de stal in. Onze paarden hebben het niet verdiend opgezadeld te worden met onze problemen.

Elk paard wilt het goed doen! 

Train elke dag met die gedachte. Persoonlijk kan ik wel tientallen verhalen vertellen over paarden die als levensgevaarlijk, lastig, niet te rijden werden bestempeld maar die door ander management en anders trainen opeens toch heel fijn en werkwillig bleken te zijn.

Als een paard écht niet wilt dan heeft hij daar vrijwel altijd een goede reden voor. Het is aan ons als ruiter de taak om (eventueel met hulp van specialisten) te ontdekken wat er mis gaat of waar het mis is gegaan.

Soms is dat voor de hand liggend maar soms ook heel ingewikkeld en dan is het makkelijker om te roepen dat het gewoon een rotzak is dan te reflecteren en uit te zoeken wáárom. Paardrijden is puzzelen en dan niet alleen op het paard maar ook om het paard! Je paard kan niet praten, luister naar zijn lijf en gedrag.

“The horseman allows his horse to keep his dignity.”

Wat vind jij belangrijk als het om respect naar het paard gaat? Ik hoor het graag!

Liefs Solvej