Ken je dat, je verpakt je paard nog net niet in bubbeltjesplastic en er is altijd wel iets terwijl andere paarden nooit iets lijken te mankeren? Maar mankeren die paarden echt nooit iets of lijkt dat maar zo? In de Fair Play blog van deze week vertel ik waarom ik preventieve zorg erg belangrijk vind en hoe wij dat aanpakken.
Onze paarden zijn erg kostbaar, niet alleen economisch maar vooral ook emotioneel. En laten we eerlijk wezen, zonder onze paarden valt er niet veel te paardrijden dus dan kun je er maar beter zo goed mogelijk voor zorgen. De Tour de France fietsen met een slag in het wiel gaat ook niet lukken…
Elk paard zal ooit een keer iets mankeren en wie zegt van niet die liegt of heeft het gewoon niet in de gaten.
Hoe meer paarden hoe meer zorgen en hoe meer ervaring hoe meer je opvalt. Persoonlijk denk ik dat dat een van de redenen is waarom het kan lijken alsof jouw paard altijd wel iets mankeert en sommige andere paarden nooit iets. Tuurlijk, er zit altijd wel zo’n brokkenpiloot tussen maar gaandeweg ga je ook steeds meer zien aan je paard. Waar je als beginner vaak niet eens een kreupelheid bij dat oude manegepaard herkende zie je als doorgewinterde ruiter elke verdikking of afwijking in de beweging. Zeker als je al eens (vaker) pech hebt gehad met je paard kan de neiging ontstaan om bijna neurotisch je paard af te speuren naar wondjes of verdachte plekjes. Terwijl er ook genoeg ruiters zijn die het helemaal nog niet zien of voelen of er juist aan gewend zijn geraakt “Oh maar dat heeft ‘ie altijd al gedaan.” Maar wellicht is er dan ook altijd al wat aan de hand geweest!
Een groot misverstand is namelijk nog steeds dat een paard kreupel moet zijn om er een dierenarts bij te halen. Genoeg paarden die niet lekker in hun vel zitten of soepel bewegen omdat ze ergens last van hebben maar dat wilt niet zeggen dat ze dan ook persé kreupel gaan lopen. Vaak zat heb ik last van m’n knie, schouder, rug en noem maar op, maar zelden dat ik er kreupel van ga lopen. Voor een paard is het nog onverstandiger om kreupel te lopen want een roofdier pikt moeiteloos de zwakste schakel van de kudde er tussenuit. Blijf ik echter met m’n klachten toch maar fanatiek doorgaan dan ga ik vanzelf compenseren of verslijten. Andersom wilt een kreupelheid ook niet direct het einde van de wereld betekenen. Veel problemen zijn tegenwoordig heel goed op te lossen met een goede dierenarts! Als je daarna ook maar aan de oorzaak gaat werken natuurlijk..
Als je niet luistert naar het fluisteren van een paard dan moet hij gaan schreeuwen.
Sommige mensen zijn al lastig te doorgronden. Ondanks dat we dezelfde taal spreken laten we zelden merken wat ons nou echt dwars zit. Een paard heeft niet eens een stem en maakt dingen ook nog op een andere manier duidelijk dan dat mensen zouden doen. Dat maakt het niet altijd gemakkelijk om te achterhalen waar bepaalde problemen vandaan komen en dus het is extra belangrijk om op de kleine signalen te leren letten én reageren.
Paarden zijn niet zomaar stout! Of we hebben het ze aangeleerd door ons inconsequente of verwarrende gedrag of ze mankeren iets. Een paard gaat echt niet zomaar steigeren, bokken, ervandoor of zoals ik laatst hoorde zelfs liggen om ‘de ruiter dwars te zitten’. Een paard vertoont dat gedrag als aan alle signalen daarvoor geen gehoor is gegeven of als we de verkeerde aanpak hebben. Als er iets afwijkt van hoe een normaal en gezond paard zich gedraagt is het al belangrijk om na te denken waar dat aan zou kunnen liggen. Zoals ik al zei “Dat deed ‘ie altijd al.” vind ik echt een slap excuus.
Als een paard scheef loopt, verdikkingen heeft, traag aan de hulpen blijft, duidelijk aan een kant fijner is dan op de andere of gespannen is dan zijn dat al redenen om aan te nemen dat hij ergens last van heeft. Het is niet logisch dat een paard de linker schouderbinnenwaarts (wissel, pirouette, vul maar in…) wél begrijpt en de rechter niet. Als je zelf niet in kan schatten waar dat aan ligt of geen verbetering merkt dan is het verstandig om toch die check-up te laten doen. Helaas zien ook niet alle instructeurs of dierenartsen direct wat er met een paard aan de hand is maar ook dat is geen goede reden om maar aan te nemen dat je paard “gewoon een rotzak is”.
Andersom geloof ik er ook in dat als je alle paarden onder de loep legt je altijd wel iets zult ontdekken maar dat wilt niet persé zeggen dat dat ook altijd een probleem is. Er zijn bijvoorbeeld genoeg paarden met (ernstige) bemerkingen op de foto die prima op het hoogste niveau meedoen maar ook paarden die bij elk scheef haartje lijken te sterven. Soms kunnen problemen ook ontstaan door verkeerd management (vaak te weinig weidegang) of verkeerd trainen. Een paard met een slechte rug anders rijden kan al veel oplossen en dat puzzelen houdt het interessant 😉
0 reacties