Het zijn bizarre tijden voor iedereen. Waar we normaal begin Mei onze vrijheid vieren zijn we die nu opeens kwijt door een onzichtbare vijand. We worden overspoeld met adviezen en regels en er is maar één oplossing; het beste ervan maken!
Optimistisch als ik ben had ik heel even de illusie dat de coronamaatregelen me meer tijd zouden opleveren. Tijd om de achterstallige klusjes op stal aan te pakken en misschien zelfs wel een beetje vrije tijd maar niks is minder waar. Terwijl ik dit typ speel ik namelijk ook schooljuf van mijn zoontje. Gelukkig kan hij het meeste zelfstandig en hebben we tegenwoordig Google want hoe zat dat ook alweer met die grammatica en staartdelingen? De concentratie is een ander dingetje. Thuis is natuurlijk geen school dus focus en discipline houden aan de keukentafel is een stuk lastiger dan in de klas. Als een soort opzichter probeer ik creatief de aandacht bij het schoolwerk te houden zonder dat ik een soort politie-agent wordt (wat niet altijd lukt).
Voordeel is wel dat mijn boekhouding nog nooit zo up-to-date is geweest als nu omdat er ineens verplichte laptop-tijd is en gelukkig ben ik gezegend met super fijne hulp op stal. Ginger houdt alles draaiende terwijl ik er binnen het beste van probeer te maken. Zonder die hulp werd het écht een uitdaging om alles gedaan te krijgen. De paarden op stal hebben natuurlijk niks te maken met deze gekte. Die hinniken elke ochtend gewoon om hun voer, willen gewoon beweging, een schone stal en water op de wei. En zo moeten we het doen de komende tijd, elkaar helpen om deze bizarre tijd door te komen.
We gaan elkaar door deze tijd misschien weer meer waarderen, worden minder egocentrisch als we beseffen hoe belangrijk anderen voor ons zijn. Ondergewaardeerde beroepen blijken nu cruciaal. Werkgevers worden flexibeler want waar thuiswerken en flextijden eerst onmogelijk werd geacht, kan het nu opeens toch. Kleine en onbelangrijke dingen blijken ineens groter dan we dachten. We missen opeens het contact met elkaar dat we eerst voor lief namen en mensen komen weer buiten om te genieten van een wandeling. We leven weer mee met elkaar in plaats van azijn-zeiken op social media want opeens zitten we in hetzelfde schuitje en hebben begrip voor elkaars situatie.
Hopelijk kunnen we dat in de tijd na corona vasthouden…
Ook onze sport maakt een verandering door, creatief en gemotiveerd gaan we op zoek naar oplossingen om toch onze training door te kunnen zetten. Ten opzichte van andere sporters hebben we nu het geluk dat we met levende dieren werken die toch hun verzorging en beweging nodig hebben. Daardoor hebben we een uitzonderingspositie die we niet mogen onderwaarderen.
Gelukkig is er voor elk probleem een oplossing. Via filmpjes, whatsapp en een pdf met handvatten en tips voor mijn leerlingen probeer ik iedereen zo goed en zo kwaad als het kan te helpen op afstand. Maar we gaan nog een stap verder, vorige week heb ik digitaal les gehad van mijn trainster Mischa Koot en morgen heeft een van mijn leerlingen de primeur. Op die manier kunnen we alle regels en adviezen respecteren, elkaar veilig houden en toch door trainen samen. “If things don’t go right, go left!”
Laten we dit samen doen en hopen dat we snel weer onze vrijheid terug hebben!
Liefs Solvej
0 reacties