Voor elk paard is het belangrijk om ‘op eigen benen’ in balans te leren lopen en als dat lukt krijg je vanzelf een zachte aanleuning. Niet alleen wij moeten onafhankelijk kunnen zitten maar ons paard moet ook onafhankelijk kunnen bewegen. In de Fair Play blog van deze week geef ik jullie tips om je paard meer op eigen benen te laten lopen voor een fijnere aanleuning!
Natuurlijk gaan onze balans en die van ons paard hand in hand. Zitten wij goed dan kan ons paard gemakkelijker bewegen. Beweegt ons paard goed dan kunnen wij gemakkelijker zitten. Je kent dat misschien wel, dat fijne gevoel waarbij je denkt “Ja hè hè, nu kan ik ook goed zitten!”. Je paard bedacht waarschijnlijk toen jij goed ging zitten “Ja hè hè, nu kan ik eindelijk ook goed bewegen!” 😉
Het gaat dus samen, onze houding en die van ons paard. Maar het is een feit dat wij diegene moeten zijn die ermee beginnen. Een paard gaat echt niet bedenken dat hij op een bepaalde manier moet lopen om het ons gemakkelijker te maken.
Elk paard (ook dat lompere paard dat ongevoelig lijkt te zijn) is gevoelig voor de kleinste verandering in onze houding en balans. Het mooiste kun je dat zien bij jonge paarden tijdens het zadelmak maken, die zijn nog onbevangen en letten op alles wat je doet. Elke millimeter beweging heeft effect, dat kan positief of negatief zijn maar elke verandering in de balans zorgt voor een reactie.
Wanneer je paard niet meer op je reageert dan is dat omdat hij al geleerd heeft de bewegingen (en dus ook de hulpen) te negeren. We hebben dan zo vaak bewogen op een manier die hij niet snapte of zonder dat het gevolgen had (beloning of correctie) dat hij de beweging maar is gaan negeren. Als dat op je been gebeurt krijg je een paard die niet meer aan het been is, een defect gaspedaal. En als je (in een bocht) altijd scheef naar één kant hangt dan is je paard dat gaat compenseren om zijn balans niet te verliezen. Of als je altijd wat te ver voorover zit dan druk je de voorhand van je paard omlaag en moet hij door zijn hals naar voor of omhoog te strekken het onbalans corrigeren.
In al die gevallen loopt je paard niet meer op eigen benen maar steunt in jouw hand of tegen jouw been. En eigenlijk, als je kritisch naar je rijden kijkt, rij jij dan ook niet op eigen benen maar steun je in de teugels of klem je met je benen. Dan kun je niet van je paard verlangen dat hij een correcte aanleuning heeft.
Maar hoe krijg je je paard dan beter in balans en dus zacht in de aanleuning?
Door te gaan doen waar je misschien bang voor bent. Durven loslaten!
Je wilt alleen maar een zacht contact met het bit, net alsof je de bitringen tussen je vingers laat rusten als je paard het niet in de mond heeft. Zo licht wil je het contact met rijden ook hebben. Doe dat gewoon eens! Stop met vasthouden, durf je hand naar voren toe te staan en hou alleen nog maar een zacht contact.
Misschien steekt je paard zijn hals dan naar voren of duikt omhoog of omlaag. Vraag je dan eens af waarom hij dat doet. Dikke kans dat dat niet is omdat hij er geen zin in heeft om het goed te doen maar omdat hij zijn rug en schoft omlaag drukt en dus op de voorhand loopt. Als jij de ondersteuning van je hand weg haalt moet hij wel zijn hals gebruiken om in evenwicht te blijven. Je kunt dan wel steeds vast blijven houden of trekken om de hals weer ronder te maken en je paard zal daar ook wel op reageren want die wilt de pijn en het ongemak van het bit niet voelen. Maar net als de neus- of sperriem strak aansnoeren is dat alleen symptoom-bestrijding en gaat je paard daar niet beter van door zijn lijf bewegen. Je hebt dan wel een zachte aanleuning door dwang maar het ruggebruik wordt niet beter.
Om de hals dus weer voorwaarts neerwaarts over de rug in de aanleuning te krijgen moet je paard eerst beter in balans zijn en daarvoor moet jij weer beter in balans zijn. Ga zelf recht boven de grond zitten (tip: denk je paard eens weg, landt je dan op je voeten of val je om?) en drijf je paard vanuit je been ook recht boven de grond in evenwicht zodat hij niet naar links of rechts leunt. Je wilt de lijn die je rijdt precies door het midden van je paard houden, van maantop tot staart en verticaal ook in het midden tussen zijn benen. Als dat lukt krijg je links en rechts een gelijk contact aan je benen en handen.
Rijdt overgangen om je paard meer in horizontaal evenwicht te krijgen (het gewicht verdeelt over de voor- en achterbenen en uiteindelijk zelfs meer op de achterbenen). Blijf daarbij alleen maar zacht contact maken met de mond, hij moet zichzelf dragen. Balans en verzameling komt vanuit de achterhand, niet vanuit de ruiterhand.
Als je het gevoel hebt dat jullie balans hebben gevonden maak je je paard actiever. Het is erg belangrijk dat je goed in balans blijft, hoe minder balans je verliest hoe minder je hoeft te herstellen. Jij blijft rustig zitten zodat de schoft van je paard voor je uit omhoog kan bewegen. De benen van het paard probeer je voorbij zijn neus te drijven, nog steeds met hetzelfde zachte contact. Herstel het balans als je het kwijt raakt en begin opnieuw. Als het goed lukt dan ontspant je paard vanzelf in de goede houding. Je voelt dan aan twee teugels een gelijk contact, je kunt gemakkelijk met de beweging mee zitten en je paard volgt jouw handen alle kanten op.
Als je het nog niet goed voelt kun je dit controleren door je hand eens een paar passen naar voor te steken, zowel met twee handen tegelijk als links en rechts om de beurt. Lukt dat? Blijft je paard zacht, blijft hij in hetzelfde tempo? Blijft de aanleuning en het ritme van de passen gelijk? Dan ben je goed bezig! Lukt het niet dan gaat er in de balans en activiteit nog iets mis, begin dan gewoon weer rustig bij jezelf. Zit je goed? Ben je ontspannen in je houding? Heb je een zacht, voorwaarts sturend contact? Loopt je paard rechtop? Ontspant hij en is hij actief genoeg in die ontspanning? De oplossing zit altijd in één of meer van deze punten!
Heel veel succes met oefenen!
Liefs Solvej
0 reacties