Ken je dat, die brutale Shetlander die over alle andere paarden de baas is? Niet omdat ze gruwelijk sterk is maar gewoon omdat ze duidelijk haar (het zijn meestal merrie’s 😉 ) grenzen aangeeft en daar heel consequent in is. Nee is nee en ze eist respect voor haar persoonlijke ruimte en wie niet horen wilt die moet maar voelen. De paarden accepteren dat en zijn tevreden.
Het gaat dus niet om kracht, het gaat om wie het stevigst in zijn schoenen staat en wie de duidelijkste taal spreekt. In het grondwerk maar zeker ook in het rijden met paarden is het dus ontzettend belangrijk om niet alleen maar die lichaamstaal van je paard te begrijpen maar ook om hem zelf te leren spreken. Als je in dezelfde taal spreekt dan gaat communiceren een stuk makkelijker. En als de communicatie en het begrip goed zit, dan zit de rest meestal ook wel goed, net als in een relatie.
Om die reden vind ik het dus ook vreselijk belangrijk dat paarden mijn ruimte respecteren en reageren op de kleinste aanwijzing. Met mijn 1.59m kan ik wel op m’n kop gaan staan als ik het met kracht zou moeten winnen en steeds scherpere hulpmiddelen nodig hebben zie ik niet zitten. Dus wie niet sterk is moet slim zijn, net als die Shetlander!
Hoe ik het aan de hand lopen oefen heb ik vorige week al kort aangehaald, de volgende stap is om ze te confronteren met iets spannends. Mijn favoriete hulpmiddel is een lange zweep waar ik allerlei rood-wit-lint aan heb vastgeknoopt. Door met het paard bezig te zijn heb ik al in kunnen schatten wat voor type paard het is en hoe brutaal ik kan beginnen. Als je zelf die ervaring nog mist begin dan liever te voorzichtig dan te gek, je wilt je paard niet overstuur maken maar hem iets leren. Raakt hij toch overstuur dan moet je wel de handigheid hebben om het op te lossen anders maak je meer stuk dan goed. Goede begeleiding erbij is dus ook aan te bevelen, hoe goed je de theorie ook beheerst er zijn altijd kleine signalen die je misschien mist of te laat op reageert.
Begin met het bewegen van het zweepje, zorg dat je altijd veilig staat (schuin voor de schouder) en begin aan de voorkant zodat het paard het aan ziet komen. Sommige paarden zijn nieuwsgierig, anderen vluchten, vechten of verstijven. Als ze nieuwsgierig zijn beloon je dat en daarna mag je het best een beetje spannender maken. Als ze vluchten, vechten of verstijven ga dan precies hetzelfde door tot het paard een teken van ontspanning geeft. In het begin ben je al tevreden met een subtiele beweging zoals knabbelen, het hoofd laten zakken of proesten. Uiteindelijk hou je die druk aan tot je paard echt ontspannen de hals laat vallen en het volledig accepteert. Bij elk teken van ontspanning haal je direct de zweep weg en geef je hem even de ruimte om het te verwerken. Door dit spelletje te herhalen ontdekt je paard vanzelf dat híj diegene is die de controle over de situatie heeft en een manier heeft om met spanning om te gaan. Dat ontspanning hem meer oplevert dan vluchten, vechten of verstijven.
Vanuit deze stap ga je verschillende materialen gebruiken waarvan je denkt dat je paard daarop zal reageren, je kunt zo gek variëren als je zelf maar wilt zolang het je paard niet in gevaar brengt. Net als oefeningen tijdens het rijden zul je het vaak moeten herhalen om het te automatiseren en daarna ook regelmatig bij moeten houden. Het is dus geen trucje dat je eenmalig uitvoert en dan is het klaar. Ben je bereid om energie te steken in de mentale weerbaarheid van je paard dan leert je paard te ontspannen onder druk, waardoor hij ook veel beter kan leren tijdens het rijden en je een oplossing hebt op het moment dat de ring toch iets spannender is aangekleed dan je verwacht had of er tijdens een buitenrit plotseling iemand een paraplu opentrekt. Je maakt er geen machines van, het blijven dieren. Maar wel veel veiligere en gelukkigere dieren!
Liefs Solvej
0 reacties