De beste manier om met een probleem om te gaan is door het op te lossen! Binnen je comfortzone blijven en obstakels uit de weg gaan is op dat moment wel prettiger maar de problemen verdwijnen er niet mee of worden op den duur zelfs nog erger. In de Fair Play blog van deze week gaan we op reis! Ben jij een avonturier of een thuisblijver?
pro·bleem (het; o; meervoud: problemen; verkleinwoord: probleempje)
1 moeilijkheid
2 op te lossen vraagstuk
Elke combinatie loopt wel eens tegen een probleem aan maar iedereen gaat er anders mee om. Waar de een het ziet als een uitdaging om beter te worden is het voor de ander een enorm obstakel. Van de paarden waar ik de meeste problemen mee had, heb ik ook het meeste geleerd. Elk opgelost probleem wordt een beetje extra ervaring voor in je rugzak en hoe voller die rugzak hoe minder groot de obstakels worden.
Ik vergelijk het wel eens met een reis maken. In eerste instantie ga je op reis zonder plan, je beseft nog niet goed waarheen en hoe je daar moet komen. Na een tijdje heb je wel een idee van waar je heen wilt maar je weet nog steeds niet hoe je daar moet komen. Opeens vind je de weg en begint het op te schieten, maar hoe verder je komt in je reis hoe meer obstakels je tegenkomt onderweg. En hoe vaker je die reis hebt gemaakt hoe makkelijker het gaat. Een goede instructeur heeft genoeg bagage in zijn rugzak aan ervaring om jou te helpen bij die reis.
Je hebt een paar verschillende type mensen:
De avonturier gaat geen uitdaging uit de weg, hij maakt van alles mee onderweg. Aan het eind van zijn reis is hij een schat aan ervaring rijker en weet hij precies wie hij is, wat hij wilt en hoe hij daar moet komen. Voor elk probleem is een oplossing!
De thuisblijver raakt al in paniek bij het idee aan obstakels. Voor elke oplossing is een probleem! Thuis blijven lijkt makkelijker maar uiteindelijk ontdekt hij zo maar weinig en blijft die rugzak aan ervaring leeg.
Het luxepaard wilt wel naar zijn bestemming maar dan zonder al teveel gedoe. Gewoon makkelijk en snel met het vliegtuig en als iets te lastig wordt dan laat hij dat oplossen door anderen. Het is wel genieten van die luxe maar op het moment dat hij er alleen voor staat weet hij niet hoe hij ermee om moet gaan.
De dwaler twijfelt bij elke splitsing en kiest steeds voor een andere weg als het even tegen zit. Zijn reis duurt eindeloos en hij komt er steeds niet doordat hij de obstakels blijft omzeilen.
De lange weg is meestal de korte weg en andersom. Quick fixes bestaan niet in het rijden, althans die blijven niet goed plakken. Iets forceren, verdoezelen of uit de weg gaan maakt het op de korte termijn wel makkelijker maar het probleem blijft terug komen en vaak nog groter dan voorheen. Sommige ruiters worden heel creatief in dat verdoezelen of omzeilen van problemen waardoor ze uiteindelijk meer bezig zijn met alles rondom het probleem wegpoetsen dan gewoon rijden.
Als een paard niet blijft staan met opstappen kun je allerlei trucjes bedenken om erop te komen of je kunt je paard leren stilstaan. Het kost wat meer oefening en geduld maar élk paard kan aan een lange teugel leren stilstaan met opstaan.
Als een paard niet voorwaarts gaat op je been kun je elke pas blijven schoppen om te voorkomen dat hij stil valt of je leert zelf duidelijker en consequenter rijden waardoor je nog maar één hulp nodig hebt. Ook hier geldt dat elk paard aan de hulpen kan staan.
Als je paard bang is voor een paraplu kun je boos worden op die vrouw die niet nat wilde worden naast de ring of je kunt je paard leren dat hij ook kan ontspannen in plaats van vluchten. Grondwerk is net zo belangrijk als schouderbinnenwaarts.
Zo kan ik nog wel even doorgaan en ik wil ook absoluut niet beweren dat bij ons op stal altijd alles vlekkeloos gaat, ook wij zijn maar mensen die ons best doen. Maar uiteindelijk hebben we heel veel zelf in de hand. Hoeveel heb jij er écht voor over? Of is excuses zoeken toch makkelijker? Ga jij het avontuur aan, blijf je liever thuis, laat je je problemen oplossen of blijf je dwalen?
Liefs Solvej
0 reacties