In een huis zonder stevige fundering ga je ook niet beginnen met decoreren. Nutteloos en gevaarlijk want binnen de kortste keren ontstaan er verzakkingen, barsten in de muren en met een beetje pech stort de boel in elkaar. Na een boel puin ruimen begin je weer aan de opbouw, hopelijk heb je er iets van geleerd en begin je dit keer wel met een goede basis om op te bouwen… In de Fair Play blog van deze week vertel ik waarom de basis altijd het belangrijkste blijft.
De klasse L van Levenslang of de M van Moeilijk?! Vanaf de klasse L2 wordt steeds duidelijker welke combinatie zijn basis op orde heeft. Sommige ruiters zijn heel handig in het verdoezelen van foutjes maar op een bepaald punt loopt een combinatie vast zodra de basis niet goed in orde is.
Een proef is opgebouwd met een reden, door de wendingen, overgangen en oefeningen op een bepaalde plek en manier te vragen wordt duidelijk of een ruiter zijn paard goed heeft opgeleid. Ontspannen kunnen halsstrekken na de galop, een overgang direct na een wending of bijvoorbeeld een zijgang op de middenlijn wordt allemaal veel makkelijker als je paard goed voor elkaar is. Hoe hoger de klasse hoe sneller de oefeningen elkaar opvolgen, hoe meer balans en expressie er verwacht wordt. In een lagere klasse lukt daarom vaak nog wel om het een en ander te verdoezelen maar zodra een ruiter moet gaan doorzitten op een te strakke rug of de verschillende oefeningen elkaar snel opvolgen dan stapelen de problemen zich op. De puntjes op de “i” zetten heeft alleen nut als de grove lijnen goed voor elkaar zijn.
Niet alleen voor jonge paarden!
Van B tot Grand Prix blijft de basis de belangrijkste rode draad. Ook een Grand Prix paard moet constant verbeterd worden in zijn basisafrichting (takt, ontspanning, aanleuning, impuls, rechtgerichtheid en verzameling). Het is geen computer die eenmaal geïnstalleerd vanzelfsprekend zijn programma’s blijft afspelen. Het is dan ook een grote denkfout dat de basis alleen belangrijk is voor een jong paard, het houdt nooit op net als dat huis zul je het altijd moeten blijven onderhouden anders brokkelt het steeds meer af. Een topruiter is er alleen heel handig in geworden door jarenlange training om tijdens de moeilijkste oefeningen bijna automatisch met kleine signalen de basis voor elkaar te houden.
Steeds een stapje verder
Persoonlijk vind ik het belangrijk, zelfs onmisbaar, dat een ruiter leert voelen of zijn paard in balans door zijn lijf beweegt en zelf vanuit onafhankelijke zit bewust is van wat er gebeurt en zijn hulpen kan geven. Dat proces eindigt nooit, het kan altijd beter, kleiner, preciezer. In het begin ben je blij dat je kan lichtrijden en sturen. Een paar jaar later denk je het spelletje redelijk door te hebben maar elke stap verder in de opleiding van je paard en jij lijk je weer opnieuw te moeten beginnen en hoe meer je leert voelen en begrijpen hoe duidelijker wordt hoe weinig je eigenlijk nog kan en weet. Soms aardig frustrerend en het kan dan ook verleidelijk zijn om stappen over te slaan, de snelweg naar succes te nemen. Maar stappen overslaan zorgt er altijd voor dat er een punt komt waarbij je niet alleen al die stappen terug moet maken maar ook nog veel zult moeten investeren om foute gewoontes af te leren en nieuwe aan te leren.
Hij doet ’t niet meer…
Regelmatig zie je paarden geblesseerd raken of verkocht worden vanaf de klasse M en Z. Dat heeft met meer dingen te maken, rond die periode wordt meer verwacht van een paard, meer balans, gedragenheid, activiteit en souplesse. Dat kan zorgen voor overbelasting omdat het lijf het nog niet aan kan maar dat is ook een punt waar sluimerende problemen pas duidelijk zichtbaar worden. Kon een paard met een zwakke knie in het B en L nog wat wijd achter of naast de massa lopen met dat achterbeen, moet hij in het M en Z opeens met datzelfde been rechter in het spoor blijven en meer gewicht gaan dragen om maar een voorbeeld te noemen.
Vraag je niks dan ontdek je ook de zwakke plekken niet. Maar vraag je te snel te veel met die sneltrein naar succes dan houdt je paard jouw tempo waarschijnlijk niet bij en krijg je verzet, blokkades of een overspannen hoofd. Los je het niet op waar de oorzaak ligt dan stort alles wat je opgebouwd hebt langzaam in elkaar door gebrek aan een goede fundering en ‘dan doet ‘ie het niet meer’. De makkelijke weg is natuurlijk om dan een nieuwe te kopen maar als je er dan niks van leert herhaalt de geschiedenis zichzelf weer en komt er opnieuw een punt waar je vast loopt.
Zelf heb ik ook door schade en schande moeten leren en nog dagelijks. Soms op de sneltrein gezeten, dan weer vertraging opgelopen, in de verkeerde trein gestapt en een trein gemist. Waarschijnlijk zal dat ook altijd zo blijven alleen leer je door de jaren heen de route beter kennen en zolang je van je fouten leert maak je ze steeds minder en los je ze sneller en beter op.
Naar elkaar wijzen en elkaar zwart maken omdat we soms op de verkeerde trein stappen lost niks op, laten we elkaar steunen en helpen om op de goede route te blijven en die basis nooit uit het oog te verliezen!
Liefs Solvej
0 reacties