In dit laatste deel van deze reeks gaan we eindelijk rijden! Een goede voorbereiding is het halve werk en dat is in het zadelmak maken zeker niet anders. In de Fair Play blog van deze week leg ik uit hoe wij de gewenning aan het bit en de eerste keer rijden aanpakken.
Zoals ik vorige week al aangaf longeren wij de paarden bijgezet voor we gaan rijden. Daar zijn voor en tegenstanders van, mits met gezond verstand en gevoel ben ik daar voorstander van. Dit om ze de weerstand van de teugel te leren kennen en de bovenlijn al wat sterker te maken voor daar een ruiter op gaat zitten.
We willen het paard niet overvallen en dus ook het wennen aan het bit gaat stapsgewijs. Met de hand-stok uit de eerste blog hebben we het paard al geleerd om druk en aanrakingen bij het oor te accepteren. Met wat brokjes leer ik de paarden met hun hoofd naar mij komen, zowel omhoog als opzij anders is het met mijn schamele 1.59m niet te doen als de grote jongens hun neus in de lucht steken. Voor de angstige paarden hebben we een halster waar je een bit in kunt klikken, bij andere paarden maak ik de bakstukken een stuk langer zodat het hoofdstel soepel over de oren gaat en eenmaal aan maak ik alles op maat. Alle paarden die ik onder mijn hoede heb, hebben hun neus- en sperriem behoorlijk los en bij de jonkies overdrijf ik dat nog meer. Ik heb persoonlijk liever dat ze met hun tong kunnen spelen en de kans krijgen om aan te geven welk bit en hoofdstel ze prettig vinden dan ze letterlijk en figuurlijk monddood te maken. Als het paard tevreden is met het bit en de hand vertrouwt is die neusriem alleen nog maar nodig waarvoor hij bedoeld is namelijk een rustige ligging van het bit.
Enfin, ik dwaal af.. De eerste keren met bit doe ik het touwhalster over het hoofdstel en bevestig daar de lijn aan. Zo kunnen ze wennen aan het hoofdstel zonder dat ik aan hun mond kom. Eenmaal tevreden met het bit maak ik de lijn aan zowel bit als touwhalster vast en uiteindelijk alleen aan het bit (per paard en per dag bekijk ik welke bevestiging aan of door het bit het fijnste werkt). Als ook die druk geen probleem meer is zet ik ze met een elastische bijzet zo lang mogelijk bij en gedurende de periode maak ik de bijzet wat korter maar wel altijd zodat de neus goed aan de loodlijn komt. Bedenk altijd dat de spieren van een paard daaraan moeten wennen of kan jij wel binnen een paar dagen in de spagaat?
Rijden!
Er zijn ruiters die ervoor kiezen om op een paard te gaan zitten als het nog niet veel conditie heeft in de hoop dat het paard dan braaf is. Persoonlijk hou ik daar niet van, wij bouwen met een bewust trainingsschema juist kracht en conditie op. Ook het “braaf-voeren” is niet mijn manier, we willen dat het jonge paard juist zijn spieren en gewrichten ontwikkelt om sterk genoeg te zijn voor het werk en de groei. Maar ondanks mijn persoonlijke voorkeuren besef ik dat er vele wegen naar Rome zijn en onze niet de enige (goede) is!
Vorige week schreef ik al over het op- en afstappen. Nu het bijgezet longeren, al het grondwerk en het op- en afstappen ontspannen gaat gaan we rijden. Daarin vind ik de grondpersoon van onschatbare waarde, die moet het paard aanvoelen, leiding geven en vertrouwen kunnen bieden. Tegelijk moet de ruiter onder alle omstandigheden ontspannen en onafhankelijk in balans kunnen zitten om het paard rust en een fijn gevoel te geven. Jarenlang was mijn (stief)vader, die met zijn enorme ervaring mij de fijne kneepjes van het vak heeft geleerd, mijn grondpersoon en was ik de ruiter.
“Als ik spanning voelde zong ik altijd een vrolijk liedje in mijn hoofd om de rust te bewaren”
Tegenwoordig is het tij gekeerd, nu ben ik de grondpersoon en is Lynn Curfs mijn ruiter. Doordat Lynn veel rust uitstraalt een goed balans en veel gevoel heeft en ik op mijn beurt weer weet wat Lynn ervaart als ze erop zit en de paarden mij al volledig vertrouwen door hun voorbereiding gaat dat super! We voelen en vullen elkaar volledig aan. Is het paard klaar om zonder grondpersoon gereden te worden neem ik het paard over. Ik benadruk deze samenwerking omdat ik wil dat ruiters het niet onderschatten, het is de complete formule die voor succes zorgt!
De eerste keer dat Lynn gaat rijden buig ik het paard aan de hand zoals in de grondwerk oefeningen uit de eerdere blogs. Zo geef ik het paard houvast met een taak en een manier om te ontspannen. Terwijl ik met het paard wandel gaat Lynn bewegen zodat het paard niet van het lichtrijden of een onverwachte beweging van de ruiter schrikt. Gaat dat goed dan laat ik de lijn langer worden en draven we vanuit een actieve stap aan. De eerste draf overgang is voor sommige paarden het meest spannende moment is dus die overgang herhalen we een aantal keer tot de rust er zowel links- als rechtsom in zit. Bij een teken van ontspanning mag het paard alles weer even verwerken. De eerste keer zijn we dan ook snel tevreden. Zodra iets gemakkelijk gaat gaan we een stapje verder, overgangen, sturen, de hand volgen en natuurlijk vanuit daar ook los! Zo wordt het paard op een rustige manier voorbereid op de rest van zijn opleiding.
Het paard bepaalt het tempo!
Er zijn paarden die in een vorig leven al toppaard lijken te zijn geweest, die nergens om geven en alles snel begrijpen maar er zijn ook paarden die heel veel stress krijgen door nieuwe situaties. Goed luisteren naar het paard en creatief met situaties omgaan is daarom ook ontzettend belangrijk en het is onmogelijk om alle tips & tricks in een aantal blogs te stoppen. In elk geval voelen wij het tempo van het paard aan en passen ons tempo daar ook op aan. Mijn ervaring is dat de paarden die in het begin meer tijd nodig hebben uiteindelijk weer een sprint vooruit maken en gelijk komen met de rest maar gun je ze die tijd niet dan duurt het uiteindelijk veel langer of blijven ze problemen houden!
Verder blijven wij ook elke dag bijleren, van elk paard worden we iets wijzer en we zijn ook wel eens van mening veranderd wanneer we dachten iets op een bepaalde manier te moeten doen en iets anders toch beter bleek te gaan. Aanpassingsvermogen, geduld, creativiteit, ervaring, goed management en een beetje lef zijn onmisbaar in de opleiding van het jonge paard!
Liefs Solvej
0 reacties