Er is een steeds grotere tweedeling gaande in de paardensport en dat zorgt voor nogal wat ophef. Ruiters worden en plein public veroordeeld, terecht of onterecht? En levert het wel iets positiefs op? Lees verder in de Fair Play blog van deze week!
Persoonlijk denk ik niet dat het slecht is dat er langzaam meer bewustzijn lijkt te ontstaan. Zoals ik eerder al schreef in mijn ode aan Ernest van Loon (klik) mag er wat mij betreft echt wel het een en ander anders als het gaat om paardenwelzijn. Máár het is zo gemakkelijk om iemand persoonlijk en openbaar op internet af te branden zonder eens écht kritisch naar jezelf te kijken. In de Middeleeuwen gebeurde het op het stadsplein, nu op internet. Maar levert het wel iets op, dat publiekelijk zwart maken? Maken we daar niet onze sport mee kapot? Hoe lang duurt het nog voordat politieke partijen zich hard maken om onze sport te verbieden en als dan ook de hele commerciële markt in elkaar valt, wat gebeurt er dan met al die paarden, allemaal naar de Oostvaarderplassen? Is het niet verstandiger om ons vooral te gaan richten op laten zien hoe het ook kan?
Wil je écht dingen veranderen, begin dan bij jezelf!
Ondanks dat ik met mijn blogs altijd hoop mensen bewuster te maken weet ik hartstikke goed dat het vooral aankomt bij de ruiters die al heel bewust proberen te zijn en de ruiters waar het fundamenteel mis gaat die nemen mijn blogs waarschijnlijk toch niet serieus. Als ze het al lezen dan lachen ze er waarschijnlijk om en wuiven het weg omdat ze het als afgunst of onwetendheid beschouwen. Ongezouten kritiek werkt bij die ruiters misschien zelfs wel averechts. Wil je echt iets veranderen, geef dan liever het goede voorbeeld in plaats van iemand aan de schandpaal te nagelen.
Laat zien dat jij jouw paard regelmatig preventief door een goede dierenarts laat checken. Dat je harnachement goed op orde is. Je regelmatig een check laat doen door een paardentandarts. Dat jouw paard goed voer en voldoende weidegang krijgt. Laat zien dat je met rijden je best doet om je paard écht over de rug, in balans en naar de hand toe te rijden. Laat iedereen zien dat je door respect en vertrouwen heel veel kunt bereiken, dat dwang en strakke neusriemen dan helemaal niet meer nodig zijn!
Erken dat je zelf ook fouten maakt, dat je maar een mens bent en het niet perfect doet. Accepteer dat dat ook voor andere mensen geldt. Probeer te begrijpen waarom iemand ergens voor kiest en laat zelf zien waarom jij ervoor kiest het anders te doen.
Om met de hand in eigen boezem te steken, van mij zou je ook best slechte opnames kunnen maken en ik ben ook wel eens mijn eeuwige geduld verloren ondanks dat ik echt oprecht elke dag met elk paard zo paardvriendelijk mogelijk probeer te werken en mijn best doe dat ook uit te dragen naar anderen. Je doet wat je zelf denkt dat nodig of goed is. Want net zoals er veel ruiters zijn die denken dat hard aansnoeren, trekken of slaan dé manier is om hun “lastige” paard te laten gehoorzamen, zo zijn er genoeg ruiters die zelf denken heel vriendelijk te rijden maar eigenlijk heel onduidelijk voor hun paard zijn, hem in de weg zitten of toch niet zo goed over de rug rijden als ze dachten. Regelmatig denk ik zelf “Had ik dat toen maar geweten, dan had ik dat veel beter kunnen doen!” En als ik dan van die dingen om me heen zie waar ik niet blij van word probeer ik gewoon nog harder om die mindere momenten bij mezelf en mijn leerlingen steeds zeldzamer te maken. Zo draai ik het negatieve naar iets positiefs en zien andere ruiters hopelijk ook weer hoe het anders kan.
Goed voorbeeld doet volgen!
Liefs Solvej
0 reacties