We zijn als ruiter snel geneigd om naar ons paard te wijzen als het niet lukt. Als ruiter doe je natuurlijk keihard je best dus dan moet het wel aan het paard liggen. Deze week in de Fair Play blog een kritische blik in de spiegel!
Herkenbaar?
Je bent aan het rijden en je doet keihard je best om je paard voor elkaar te krijgen maar hij heeft er geen zin in vandaag. Je werkt je kapot, hij reageert niet op je been, is sterk aan de voorkant, linksom wilt hij niet buigen en als je op de B naar stap wilt lukt dat pas bij de C. Pff.. waarom was paardrijden ook alweer leuk? Hij doet van alles om niet te hoeven werken en je was al zo moe vandaag! Vanaf de kant roept je instructeur ook nog dat je hem harder aan moet pakken want hij moet het maar gewoon doen! Je stalgenoot zegt bewondering voor je te hebben want dat lastige paard van jou zou ze zelf allang verkocht hebben en zelf ben je ondanks alles ook wel trots op je eigen doorzettingsvermogen..
Waar gaat het mis?
Je hoort ruiters én instructeurs vaak zeggen dat een paard allerlei trucjes of maniertjes heeft om het zichzelf makkelijk te maken en ja soms klopt dat ook wel. Niet elk paard is in de wieg gelegd voor wat we van ze vragen. En net als wij voor de lift kiezen in plaats van de trap zoekt een paard ook naar de makkelijkste weg. Maar vaker nog zijn we het onbewust zelf schuld en zijn we zonder dat we het door hebben zelf diegene met een hele trucendoos. Ons paard wilt echt wel zijn best doen als hij begrijpt wat we willen, hij uit kan voeren wat we vragen én hij genoeg respect heeft voor ons omdat we betrouwbaar zijn in onze daden.
Maar daar wringt de schoen. We zijn vaak niet duidelijk genoeg waardoor ons paard maar moet gokken wat we precies willen. Als onze hulp langer dan 2 passen duurt gaat hij niet reageren op die hulp, ook niet na 200 passen. Pas als we het beu zijn en een keer duidelijker zijn komt de reactie. Zorg dus dat je dat na de 2e pas direct doet en niet geduldig afwacht in de hoop dat hij vandaag of morgen gaat luisteren. Niet omdat hij ongehoorzaam is maar omdat jij duidelijk moet zijn.
Het kan ook zijn dat je de verkeerde reactie krijgt omdat je paard de hulp niet begrijpt of lichamelijk nog niet kan verwerken. Zo schaadt je het vertrouwen van je paard. Stel je eens voor dat op school, op je werk of thuis steeds dingen van je verwacht worden die je helemaal niet kan. Ik ben maar 1.59m en zal nooit prof basketballer kunnen worden, hoe oneerlijk zou het zijn als iemand mij daar wel toe zou dwingen? Je paard moet gezond en geschikt genoeg zijn voor wat je vraagt maar moet ook de tijd krijgen om aan het werk te wennen!
Of we zijn niet consequent genoeg, emoties en energie bepalen meestal hoe je bent die dag maar daar heeft je paard natuurlijk niks mee te maken. Zijn dag is vrijwel altijd hetzelfde en kantoorstress of haast door files kent hij niet. Welk ‘systeem’ je ook gebruikt, welke hulpen je ook toepast. Zorg dat je paard het snapt en je elke dag hetzelfde bent! Ben je dat niet dan neemt je paard je niet meer serieus en geef hem eens ongelijk. Neem jij iemand serieus die steeds iets anders doet dan hij zegt? Iemand waar je niet van op aan kunt?
Schuld?
Als je als ruiter bewust ergens aan werkt dan wil je dat liever gister dan vandaag voor elkaar hebben. Je wilt een bepaald beeld of gevoel en je doet daar je uiterste best voor. Je doet wat je kunt en als je meer wist of kon dan deed je dat wel. We wijzen graag naar andere ruiters en geven graag de schuld aan iemand maar uiteindelijk doet iedereen zijn best.
Juist de ruiters die hard hun best doen kunnen in de val trappen. Door je fanatisme geef je ongemerkt vaak meer hulpen dan nodig. Onbewust ga je een beetje scheef zitten in de wending om dat balans of die lengtebuiging te kunnen houden. Hou je de teugels net wat te lang strak om de aanleuning of stelling niet te verliezen. Blijf je drijven om niet langzamer te gaan en ga zo maar even door. Voor je het weet geef je wel 10 verschillende signalen en snapt je paard niet meer wat hij moet doen dus gaat er van alles mis.
En ja ook ik maak me schuldig aan onbewuste gewoontes maar daarom is het ook zo belangrijk om te blijven lessen bij iemand die je daar bewust van maakt. Het is namelijk veel te gemakkelijk om je paard de schuld te geven, die kan zichzelf niet verdedigen!
Probeer de volgende keer als je met je handen in het haar zit dus even tot 10 te tellen en te bedenken waarom je paard doet wat hij doet 😉
Liefs Solvej
0 reacties