In de jaren 70 was het al onderwerp van discussie. De manier waarop ruiters hun paard africhten. Ernest van Loon schreef er in zijn bekende reeks “Ruiters en Rechters” uitgebreid over, in de hoop de harmonie tussen mens en paard te vergroten. Het lijkt echter dweilen met de kraan open; ruiters houden wel van hun paard, tot ze erop zitten! Dan verandert het paard in een machine tot succes. In de blog van deze week een ode aan Ernest van Loon, omdat zijn kennis nooit verloren mag gaan!