Foto: Kimberly Duchateau Photography
Wat is er nou mooier dan een paard enthousiast door de wei te zien rennen? Van halt naar rengalop en -oké hier knijp ik mijn ogen soms wel even dicht- vlak voor het hek weer in stilstand. De staart in de lucht, neusgaten wijd open en oren gespitst. Een paard is gemaakt om te gáán! In de Fair Play blog van deze week vertel ik waarom dat willen gaan zo belangrijk is, de Go!
Foto: Kimberly Duchateau Photography
Als jij jezelf herkent in de volgende situaties weet je dat je besmet bent met het gevreesde paardenvirus. ‘Helaas’ is het chronisch en het beste geef je jezelf er maar gewoon aan over 😉
Eerlijk is eerlijk, ik was er helemaal niet zo bekend mee tot ik het prachtige Fair Play ‘Prissy’ shirt kreeg. Gemaakt van thermo-actieve stof en UV 50. Klinkt interessant maar wat houdt zoiets in?
Uit recent onderzoek is gebleken dat paardrijden minder gevaarlijk is dan de meeste mensen denken. Máár wanneer er letsel is ontstaan, dan is dat vaak wel ernstiger dan bij andere sporten. In deze blog wat feitjes op een rij!
Foto: PicturePure
Nog een paar dagen en we mogen weer in alle vroegte naar de andere kant van de provincie reizen voor de Limburgse Kampioenschappen. En zoals het spreekwoord luidt, een goede voorbereiding is het halve werk. In deze blog vertel ik jullie dan ook graag hoe ik me voorbereid tijdens het wedstrijdseizoen. Hebben jullie nog leuke tips die je wilt delen, ik ben benieuwd!
Ondanks dat het hier in ieder geval ongenadig veel regent wordt er voor het eind van de week lekker zomers weer voorspeld. Het ideale moment om lekker met je paard erop uit te trekken. Of je nu recreatief rijdt of op wedstrijd gaat, een buitenrit is een fijne afwisseling en zeg nou zelf vanaf de rug van een paard is de natuur dubbel zo mooi. Maar… Als ik zelf alleen maar ontspannen in het bos zou rijden zou ik na een tijdje misschien toch iets minder gemotiveerd zijn om zo fanatiek op die onafhankelijke houding te letten of aan dat ruggebruik en de balans te blijven werken. Terwijl er in het bos eigenlijk heel veel natuurlijke manieren zijn om je paard te gymnastiseren en daar wil ik deze blog op in gaan.
Elke paardenbezitter kent het wel, de angst voor blessures bij je paard. Het liefst zou je ze in helemaal in de bubbeltjesplastic rollen. Maar ja, dat is nou eenmaal geen optie. Waarschijnlijk krijg je al dat knisperende plastic bij de meeste paarden niet eens om 😉 Maar wat dan wel?
ta• lent (het; o; meervoud: talenten)
1. Natuurlijke begaafdheid; = aanleg
2. Iemand met veel aanleg
Als klein meisje van een jaar of 5, met een schattig staartje en danspakje aan stond ik tijdens een optreden met de jazzballetgroep midden in een grote gymzaal. Alle pasjes mooi op elkaar volgend, maar steeds één tel later dan de rest.
Één gymnasium, muziekles. In een muf lokaal met hoge plafonds staarde ik met het schaamrood op mijn kaken naar de xylofoon voor mijn neus. Een geërgerde muziekdocente voor de klas omdat ik de simpelste noten niet uit het instrument kreeg.
Een paar jaar later in de discotheek met de jongen waar ik stiekem verliefd op was. Mijn kans om met hem te dansen maar dit keer was het de dame die bij de heer op zijn tenen stond, blozend de drankjes de schuld geven terwijl het gewoon mijn gebrek aan ritme was.
Helaas zijn we niet allemaal gezegend met een portie talent voor de dingen die we wel heel leuk vinden. Zoals mijn gebrek aan ritmegevoel, toch wel een redelijk belangrijk dingetje is in de dressuur. Maar zoals de uitdrukking zegt “Hard work beats talent, when talent doesn’t work hard”, geloof ik er stellig in dat met hard werken (bijna) alles mogelijk is en heb ik door heel veel oefenen toch best wat ritme weten te ontwikkelen. In deze column deel ik dan ook graag een paar tips met jullie om je ruitergevoel te verbeteren.
Fair Play collega Barbara Koot is als Grand Prix dressuuramazone, trainer Coach 5 en lid van het KNHS trainersplatform een ervaren paardenvrouw in hart en nieren. Barbara is ook de initiatiefneemster van de Happy Athlete Competitie, een competitie waarbij het paard centraal staat.
Meerdere generaties ging hij mee. Van vader op zoon óf op dochter, want de pasvorm was niet zo belangrijk. Een knalrode voering en saaie zwarte knopen, van die knopen die standaard in het naaidoosje van oma lagen. Handig voor als je er eentje kwijt raakte. Wie kent hem nog? Het wedstrijdjasje van de oude stempel..
