Foto: Kimberly Duchateau Photography
Om succes te hebben is het belangrijk om heel gedreven en gemotiveerd te zijn maar die gedrevenheid kan ook een valkuil zijn. Te snel teveel willen of buiten de grenzen van de combinatie zorgt vaak voor veel frustratie en problemen. In de Fair Play blog van deze week leg ik uit waarom één stap terug vaak vijf stappen vooruit zijn!
Als het niet lukt met rijden zijn de meeste ruiters geneigd om dan datgene wat ze doen gewoon groter of meer te doen. Meer doorbuigen als hij stug is links. Korter pakken als hij zich eruit drukt. Veel uitstrekken als dat te lage punten oplevert. Die wissels eindeloos oefenen dan wordt hij daar vanzelf wel beter in.
Helaas is paardrijden niet zo zwart wit en ligt het probleem zelden in de oefening zelf. Veel vaker is het een probleem in de basisafrichting. Als je paard niet in balans loopt lukt buigen ook niet, zelfs niet na 100x doorbuigen, een strakkere neusriem of scherper bit. Misschien wordt de hals wel leniger en laat je paard de kaak los om van die druk af te zijn maar in de lengtebuiging verandert er niks positiefs. En als hij zich er van voor uit drukt gaat er in het achterhand- en ruggebruik iets mis. Van voor naar achter rijden maakt het daar niet beter op, eventjes misschien maar je paard compenseert die hoge druk aan de voorkant door zijn kruis omhoog te doen of zijn achterbenen meer richting staart te bewegen en na een poosje loop je dan vanzelf weer vast met een nóg groter probleem. Steeds blijven uitstrekken helpt net zo min als eindeloos de wissels herhalen. Als de kwaliteit van galopperen niet goed is wordt de wissel echt niet beter door hem tot in den treuren te oefenen.
“Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg…”
…En als dat wat je krijgt niet is wat je wilt zul je het anders moeten aanpakken. Mijn ervaring is dat er in de communicatie en de basis dan dingen mis gaan of dat je iets van je paard verlangt wat hij niet aankan door gebrek aan kwaliteit of een lichamelijk probleem. De basis is je fundament waar je op verder bouwt en als een rode draad door de hele africhting blijft gaan. Als er in dat fundament scheuren zitten of stukken zijn overgeslagen wordt alles wat je erbovenop bouwt steeds minder stabiel tot er een punt komt dat de hele boel instort. Voor je dan weer op kunt bouwen ben je eerst een hele poos bezig met de puin op te ruimen.
Één of meerdere stappen terug om je fundament te herstellen of te versterken betekent daarna ook weer flinke stappen voorwaarts zonder dat de boel zomaar instort. Een tijdje aan de balans, activiteit of verbinding werken of de druk er juist even afhalen met een vakantie op de wei, een week of twee voorwaarts neerwaarts of in het bos kan wonderen doen om je paard weer ontspannen en los te krijgen. Met meer bereik je niet altijd meer 😉 Durf die druk en controle los te laten zodat je juist meer controle krijgt.
Tenslotte, hou rekening met de mogelijkheden van je paard. Met een oude fiets zonder versnellingen of een racefiets met lekke band en slag in het wiel win je geen wielerwedstrijd.
Liefs Solvej
0 reacties