Als we iets heel graag willen en het lukt niet dan kun je soms echt het gevoel krijgen alsof je een kluns bent en het nooit gaat lukken. Maar iedereen is een beginner op zijn eigen niveau, bij elke volgende stap die je leert ben je weer een beginner. Dat moeilijke gevoel kom je dus steeds weer opnieuw tegen, het ligt eraan hoe je ermee omgaat. In de Fair Play blog van deze week waarom we trots moeten zijn op wat we al bereikt hebben en niet neer mogen kijken op mensen die minder ver zijn.
Wat ik ook doe ik wil het eigenlijk altijd goed doen. Of we nu gaan bowlen, een kaartspelletje doen of als ik met de paarden bezig ben, ik wil er altijd goed in zijn en het liefst winnen. Met een portie puberale ongeduld heeft dat in het verleden voor veel frustraties gezorgd, er hebben heel wat traantjes gevloeid als het niet zo ging zoals ik wilde. En elke keer als ik dacht “Nu snap ik het, nu kan ik er wat van” dan leerde ik weer wat nieuws en kwam ik tot de ontdekking dat ik veel meer niet snap en niet kan dan wel, want je raakt nooit uitgeleerd. Bij elke nieuwe stap moet je weer opnieuw ontdekken wat je voelt, wat je wilt en hoe je dat voor elkaar krijgt.
Bij leerlingen zie ik het ook gebeuren, hoe liever je iets wilt hoe frustrerender het is als het niet direct lukt en soms zakt je de moed dan in de schoenen. Mindset is daarin alles, zeker als je samen moet werken met een dier. Voor de goede communicatie met je paard is het belangrijk dat je paard van jou op aan kan, dat jij duidelijk bent in je signalen en dat je hem helpt begrijpen wat je van hem verlangt. Wordt je emotioneel (boos, verdrietig, ongeduldig) omdat iets niet gaat zoals je wilt dan wordt je rijden daar echt niet beter van. Je hebt 100% focus nodig om door dat moeilijke stukje te komen en al die emoties die leiden je aandacht alleen maar af. Hoe kun je van je paard verlangen dat die het snapt als je zelf een onduidelijke uitleg geeft omdat je emoties de boventoon voeren?
Het is gemakkelijker om te focussen wat er allemaal mis gaat dan te focussen om wat er wel al allemaal goed gaat en wat je nog meer wilt verbeteren. Soms ook door de invloed van een instructeur, stalgenoot, ouder of jurylid. Iedereen is maar een mens en weinig mensen zullen het vanuit kwade bedoeling doen maar als de mensen in je omgeving je steeds wijzen op wat je verkeerd doet dan gaat dat ten koste van je zelfvertrouwen en plezier. Het is ook niet heel leerzaam voor een ruiter om te horen wat hij allemaal fout doet, want dat besef heb je als ruiter waarschijnlijk zelf ook wel. Wat gaat er wél goed? Wat kan er beter en hoe ga je dat aanpakken?
Iedereen die de eerste keer gaat paardrijden heeft moeite met zijn balans en ritme. Niemand die meteen ontspannen met de beweging mee kan lichtrijden, keurig zit en snapt hoe de hulpen werken. Zelf vond ik het nogal een tegenvaller, vanuit de kantine zag het zo simpel uit en na een half uurtje aan de longe kon ik 3 dagen niet meer lopen van de spierpijn. Maar ook dat is goed gekomen, met geduld, hulp en doorzetten. En zo lukt elke moeilijke volgende stap. Geduld, hulp en doorzetten! Steeds weer opnieuw! Iedereen op zijn eigen niveau! Waar de een moeite heeft met stelling heeft de ander moeite met de wissels of pirouettes maar elke keer weer opnieuw zijn we een beginner in ons eigen niveau. Er is dus ook geen enkele reden om op iemand neer te kijken, iemand te veroordelen omdat hij minder ervaring heeft of nog een lange weg moet afleggen. En andersom is er ook geen enkele reden om je te schamen als de ruiters om je heen veel beter of sneller lijken te gaan.
Volg je eigen pad, leer van elkaar en respecteer elkaar en wees trots op alles waar je al veel beter in bent geworden samen met je paard!
Liefs Solvej
0 reacties