Mindset van een prof!

Stop jij als je iets hebt bereikt? Of zie je dat als een stap in de goede richting? 

Als je aan het rijden bent en iets moeilijks is gelukt, ga je dan ontspannen achterover zitten en genieten (en dat mag hoor) of denk je, oké en nu meer! Natuurlijk wil je rekening houden met wat je paard tussen zijn oren en in zijn lijf aan kan, maar hoe hoog leg jij de lat?

Heb je een doel? Of een oneindig proces? 

Laat ik voorop stellen dat ik van doelen hou. Een korte termijndoel geeft je iets tastbaars om naar toe te streven, dat prikkelt en motiveert. Een lange termijndoel geeft je een droom om na te jagen. Maar wat houdt jouw doel in? Is dat zo snel mogelijk Z rijden of is dat zo goed mogelijk als ruiter ontwikkelen zodat die Z een logische stap wordt op weg naar meer?

Ga je hard of ga je ver? 

In een boek van de Engels topruiter Richard Davison las ik ooit een inspirerend stuk over de weg die je als ruiter aflegt.

Stel je voor dat je aan een reis begint, je wilt naar Rome. Dat kun je op verschillende manieren doen. Lekker snel met het vliegtuig. Je bent zo daar maar hebt niks gezien en geleerd onderweg en weet dus ook de weg niet als je er zelf moet komen. Of met de trein, nog steeds heel vlot met weinig obstakels maar je moet al meer nadenken over je stappen en doet ervaringen op. Je kan ook met de auto gaan, of zelfs liftend. Met ups and downs, misschien vele omwegen kom je in Rome. Veel onvergetelijke dingen meegemaakt, zowel positief als negatief maar een schat aan ervaring die ervoor zorgt dat je je de volgende keer als je ergens heen reist weer prima kan redden.

Denk je dus in korte termijn resultaten of doe je lange termijn ervaring op?

Denk je in problemen? Of in oplossingen?

Het beste voorbeeld van in problemen denken is “Ja maar…” (vul maar in: dat kan niet, lukt niet, is moeilijk). Tijdens mijn ORUN opleiding maakte onze trainster Trudy Houwen de opmerking “Moeilijk gaat ook!”, sindsdien kunnen al mijn leerlingen die opmerking dromen.

Zolang je denkt in problemen vind je nooit een oplossing.

Een potlood heeft niet voor niets een gum!

Fouten zijn opeens geen fouten meer als je er iets van leert. Als we alles perfect zouden doen had een potlood geen gum. Fouten maken is eigenlijk het allerbelangrijkste om beter te worden. Net zoals spieren kleine scheurtjes nodig hebben om sterker te worden hebben onze hersens ook eens een ‘error’ nodig. Dan worden we geprikkeld om na te denken over een oplossing en hebben we de volgende keer een uitgebreidere gereedschapskist om te sleutelen aan onze problemen.

Ben jij bang voor fouten of zie je ze als een leerproces?

Zie je feedback als persoonlijke kritiek? Of als gratis informatie om te kunnen groeien?

Natuurlijk kan het vervelend zijn om te horen dat dingen waar je zelf misschien niet eens bewust van was, door een ander eruit worden gepikt als verbeterpunt. Je kunt dan boos worden of in de verdediging schieten maar daar wordt niemand beter van. Zie het juist als een gratis les. Probeer het uit en kijk wat je ermee kunt!

Heb jij nog wijze lessen voor een sterke Mindset? Ik ben heel benieuwd, want elkaar helpen is zo mooi!

Liefs Solvej