© KImberly Duchateau Photography 2017 || alle rechten voorbehouden.
Het werd er bijna dagelijks door mijn (stief)vader ingestampt “Je kunt pas goed paardrijden als al je vingers even lang zijn!”. We zaten afgelopen week samen in de auto toen mijn moeder deze uitdrukking nog eens boven haalde, die had ik allang niet meer gehoord. Zou ik het dan eindelijk begrepen hebben? Je houdt nooit op met leren, in de Fair Play blog van deze week meer daarover..
Vooral als je nog jong bent denk je misschien al snel dat je het allemaal wel weet. Ze zeggen niet voor niets ‘wijsheid komt met de jaren’ 😉 Want als ik één ding heb geleerd van de paarden is dat als je denkt dat je het begrijpt, je nog maar heel weinig weet.
Nog zo’n wijze uitspraak van mijn vader is dat je van iedereen kunt leren. Sta altijd open voor nieuwe inzichten en leg naast je neer waar je niks aan hebt. Ik heb geluk met geweldige leermeesters maar de meeste tijd heb ik mijzelf moeten redden en nog steeds ben ik vooral op mezelf aangewezen in de training. Maar door goed op te letten, te luisteren, te kijken en veel te lezen probeer ik toch mezelf zo goed mogelijk te ontwikkelen. Hoe doen andere ruiters het? Maar ook, wat gebeurt er in andere sporten?
Zo was ik vorige week met mijn Boxer Juul op de gehoorzaamheidscursus en werd gewezen op iets wat ik zelf ook regelmatig tegen mijn leerlingen zeg. Ik gaf teveel signalen en was daardoor onduidelijk tegen haar. Grappig is dat ik in mijn lessen juist wel eens refereer aan een hond, mijn leerlingen dromen het riedeltje al “Je zegt toch ook geen zit, lig, af, blijf tegen je hond. Gebruik één signaal tegelijk!” en nu bleek ik zelf ook die fout te maken. Door de hondencursus werd ik weer bewuster daarvan, nam de tips mee de rijbak in en had direct resultaat.
Sta ik langs de tennisbaan naar mijn zoontje te kijken dan luister ik graag naar de manier waarop les gegeven wordt. Zo zei zijn trainer laatst “We gaan iets nieuws doen en dat is leuk maar ook spannend want doordat het nieuw is gaan er ook dingen mis maar dat hoort erbij!” Met paardrijden is dat net zo. Gaat het net goed, denk je dat je het begrijpt dan ga je weer een stap verder. Je bent trots omdat je vooruit gaat maar tegelijkertijd is het ook erg makkelijk om lekker binnen je comfortzone te blijven. Als iets goed gaat krijg je daar een goed gevoel van en daar doe je het voor. Maar als je niks nieuws probeert wordt je ook nooit beter. Durf die fouten te maken, daar leer je juist van.
Een opmerking die ik weleens hoor is “Ja maar dat heb ik nog nooit gedaan!” Mijn antwoord is dan steevast “Dan wordt vandaag de eerste keer!”
Toen je begon met paardrijden had je misschien bepaalde verwachtingen maar het lichtrijden ging toen ook niet direct soepel en in balans. Ook dat is (na heel wat spierpijn) goed gekomen. Elke stap daarna is zo’n zelfde proces. Het zijn hoofdstukken uit een boek zonder einde. Het is nieuw, het is moeilijk maar moeilijk gaat ook. En als je open staat voor wat je kunt leren en je je best blijft doen dan is het voor je het weet alweer automatisme! Ga ervoor!
Liefs Solvej
0 reacties