Ruiters steken veel energie in wedstrijden. Hard trainen, spullen klaar maken, het paard moet tip top in orde zijn en dan uren onderweg voor een proef van circa 6 minuten. Het kost veel tijd, geld en energie. Er wordt dan ook veel van een wedstrijdorganisatie verwacht. En terecht want het is niet niks. Maar in de Fair Play blog van deze week kijken we naar de andere kant van de medaille!
Na maanden van voorbereiding heeft onze vereniging afgelopen weekend een prachtig en zonnig concours neergezet. Maanden ja, er komt namelijk veel bij kijken.. Horeca, EHBO, juryleden, papierwerk, sponsoren, vrijwilligers etc…
Die vele vrijwilligers die zo hard nodig zijn. Allemaal mensen die uit liefde voor de sport ervoor proberen te zorgen dat jij als ruiter die 6 minuten fijn kunt rijden en tevreden naar huis kunt gaan.
Vele handen maken licht werk!
Maar toch is het voor de meeste verenigingen ontzettend moeilijk om genoeg mensen bij elkaar te krijgen, waardoor het werk altijd op de schouders van hetzelfde kleine groepje vrijwilligers terecht komt. Iedereen heeft het druk en niemand heeft tijd.
Maar laten we vooral het secretariaat niet vergeten want deze mensen worden nog het meest belast van alle vrijwilligers. Al maanden vantevoren zijn ze druk in de weer om alles te regelen zodat de wedstrijd überhaupt wordt goedgekeurd, in een weekend waar niet teveel andere wedstrijden zijn.
Op een wedstrijd ben jij als ruiter natuurlijk niet de enige combinatie. Het zijn er honderden. Honderden combinaties die allemaal vragen hebben over het vraagprogramma, de startlijsten en de uitslagen. Die allemaal het liefst op een ideaal tijdstip willen starten. Waarvan er een heleboel meerdere paarden hebben waar je rekening mee moet houden zodat ze tijd genoeg hebben om elk paard goed te kunnen rijden. Ruiters die vanwege werk of andere verplichtingen graag een aparte starttijd willen hebben of gewoon zodat ze nog op het terras kunnen zitten. En als je dan eindelijk alles klaar hebt komen de afmeldingen en bijschrijvingen. Niet één maar genoeg om het hele gepuzzel weer opnieuw te laten beginnen. Waardoor het voor kan komen dat iemand anders weer een startplek krijgt waar hij of zij niet blij van wordt.
Na veel puzzelen en mailtjes beantwoorden is het eindelijk zover en tellen de mensen van het secretariaat het hele weekend cijfertjes op en af, voeren die in voor de KNHS en maken uitslagenlijsten. Tussendoor de gesponsorde prijzen uitzoeken en proberen die zo snel mogelijk uit te reiken terwijl er elke paar minuten ongeduldige ruiters al zuchtend komen vragen of het nog lang duurt. Met een beetje geluk kunnen de lieve mensen van het secretariaat tussendoor even snel naar de wc voor de volgende rubrieken beginnen.
Als ruiter ga je dan naar huis, tevreden of misschien ook niet. Voor de organisatie van de wedstrijd gaat het nog even door. De parkeerhulpen die vaak helemaal niks van de wedstrijd mee krijgen mogen na een dag in weer en wind buiten staan, nog even helpen met alles op te ruimen of om te bouwen voor de volgende dag. Met de vermoeidheid nog vers in de benen wordt al de volgende vergadering gepland om alle verbeterpuntjes mee te nemen voor de volgende wedstrijd.
En ja ook ik als ruiter maak me nog wel eens schuldig maar lieve collega-ruiters. Voor je de volgende keer ongeduldig zucht op het secretariaat of klaagt op Facebook.. Adem dan even goed in en uit, tel tot 10 en bedenk dat iedereen echt heel erg zijn best heeft gedaan om die wedstrijd mogelijk te maken voor jou. En als er weer een oproep is voor vrijwilligers, steek dan je armen uit de mouwen en help waar kan. Want zonder vrijwilligers houdt onze sport op met bestaan! En eerlijk is eerlijk, er wordt ook veel gelachen op zo’n dag 😉
Liefs Solvej
0 reacties