Het is weer bijna het einde van het jaar en hoe cliché het ook is, dat vind ik altijd een mooi moment om even die sneltrein van het dagelijks leven tot een halt te roepen en rustig stil te staan bij alles. Dit jaar was een absolute achtbaan met twee verhuizingen waarvan één met alle paarden erbij, een nieuwe omgeving en school voor mijn zoontje en een nieuw hoofdstuk voor mijn bedrijf. Het was en is soms echt aanpoten om alle balletjes hoog te houden en soms valt er eentje keihard omlaag.
Dit jaar hebben wij een enorm risico genomen door onze woningen te koop te zetten en niet zeker te weten waar we aan het eind van dit jaar zouden wonen en of we nog wel een plekje hadden om met alle paarden heen te gaan. Met een heel duidelijk doel voor ogen zijn we aan een avontuur begonnen maar tegelijkertijd was er ook zóveel onzekerheid of het wel of niet zou gaan lukken. Het is gelukt! Ondanks de nodige tegenslagen zijn we steeds weer opgestaan en hebben ervoor gevochten.
Als je iets wilt dan moet je daar heel hard voor werken, dat is iets wat ik al jong geleerd heb en ook echt in geloof. Het nadeel van veel willen is dat je ook zelden tevreden bent, de lat ligt altijd hoog en als je er bijna bent gaat ‘ie gewoon nog een beetje omhoog. Voor heel veel ruiters (mensen) zal dat vast heel herkenbaar zijn. Je wilt zóveel en het liefst gisteren, maar als je dat eenmaal hebt wil je weer iets nieuws leren, kunnen of hebben. Ik kan daar heel streng voor mezelf in zijn en dat zorgt ervoor dat heel veel van die dingen die ik in mijn hoofd stop, vroeg of laat ook lukken maar het zorgt er ook voor dat ik soms keihard op m’n snufferd ga omdat ik téveel en te snel wil.
Met paardrijden heb ik dat gelukkig al flink leren doseren, de paarden hebben mij geleerd dat je de tijd moet nemen om dingen goed voor elkaar te krijgen. Dat forceren of overhaasten geen zin heeft. Dat niet alles in één keer kan en dat je één ding tegelijk moet willen. Ze hebben mij geleerd om geduldig te zijn (wat ik van nature écht niet ben), om tot 10 te tellen, te zuchten en rustig te blijven maar tegelijkertijd wél recht op mijn doel af te blijven gaan en me niet te laten afleiden door dingen die er niet toe doen.
Als het om mezelf gaat vind ik dat een stuk lastiger, daar heb ik nog niet altijd het geduld gevonden om één ding tegelijk te willen. Op heel veel vlakken heb ik mijn doelen van dit jaar behaald, maar mijn eigen paarden zijn er de laatste tijd te vaak bij ingeschoten, het bedrijf en mijn gezin gaan nou eenmaal gewoon voor en er zitten niet zoveel uren in een dag als ik zou willen. Daar ben ik de laatste tijd regelmatig best verdrietig om geweest maar ook hier geldt weer, één ding tegelijk. Dus heb ik één van de twee weer aan het werk gezet, mijn doelen voor nu even aangepast en geaccepteerd dat ik er zelf waarschijnlijk meer last van heb dan mijn paarden. Die staan rond en gezond dag en nacht op de wei samen met de twee Shetlanders en missen het trainen, lessen en op wedstrijd gaan vast niet zoals ik dat doe 😉
Uiteindelijk zijn we ook maar gewoon mens en hoe graag we ook héél veel tegelijk willen -niet nu maar gisteren- dat gaat nou eenmaal niet altijd en daar kun je je tegen verzetten of je bij neerleggen en er het beste van maken. Wees lief voor jezelf neem de tijd om stil te staan bij wat je wél al hebt bereikt en geniet van alles wat je wél kunt, weet en hebt. Dan probeer ik daar ook weer even bewust van te zijn!
Dit is de laatste blog van dit jaar dus ik wens jullie alvast héle fijne feestdagen en een voor de paarden rustig nieuwjaar!
Liefs Solvej
0 reacties