Rijd slimmer, niet sterker!

Laatst zag ik een geweldig plaatje op Facebook
“Horseriding is like farting; if you have to force it, it’s probably shit!”
En zo is het! We willen een harmonieus en prettig beeld om naar te kijken, maar harmonie krijg je niet door dingen te forceren. Probeer slimmer te rijden, niet sterker want paardrijden is geen krachtsport maar vooral een denksport. Die spierballen mag je krijgen van het uitmesten en met hooibalen slepen maar niet van het paardrijden zelf! Als je je paard met kracht rond moet rijden dan ben je niet goed bezig, zo simpel is het. En niemand is perfect, oefening baart kunst! Als je er maar wel aan werkt en bewust van bent.

Alles draait altijd weer om balans. Een paard wat sterk is aan de voorkant loopt uit balans. Een paard wat scheef is kan niet goed verzamelen, ofwel zijn gewicht meer op zijn achterbenen dragen. En een paard wat zijn gewicht vooral op zijn voorbenen draagt loopt niet alleen meer kans op blessures maar zoekt ook teveel steun in de hand van de ruiter. Ook meer gewicht op één teugel komt door onbalans. Net als nog tal van rijtechnische problemen. Dat balans probleem heeft elk paard van nature, net als wij mensen onze voorkeurskant hebben. Echter kan het ook verergert worden door verkeerd rijden of een (verborgen) blessure.

Vasthouden!

Als iemand tegen je zegt dat je niet zacht mag worden, dat je door moet trekken, tegenhouden, vasthouden dan stel jezelf eens de vraag wat je daar nu precies mee bereikt in het lichaam van het paard. Waarschijnlijk laat hij zijn kaak wel los om van de druk in zijn mond af te komen maar wat gebeurt er in het lichaam en wat heeft je paard ervan geleerd zodat je het daarna niet meer hoeft te doen? En belangrijker nog wáárom werd je paard zo sterk? Hij wilt gewoon niet is geen goede reden! Wat was voor het paard dan wel de reden om in jouw hand te hangen en is vasthouden dan echt de oplossing of een snel trucje om de echte oorzaak te verdoezelen?

Uit balans

Een paard wat niet in balans loopt kantelt vaak met zijn hoofd, is sterker of juist (veel) losser aan één teugel, loopt niet altijd in hetzelfde spoor, heeft aan één kant meer moeite met buigen dan aan de andere kant, vindt het moeilijk om tempocontrole en/of takt te houden, zakt dieper door het voorbeen dan door het achterbeen en reageert vaak niet direct op de hulpen. Eigenlijk elk paard dat niet aan de basisvoorwaarden (Skala der Ausbildung) voldoet is nog niet (genoeg) in balans en uiteindelijk blijft het ook iets waar je een heel leven lang aan blijft sleutelen.

Met forceren maak je dingen stuk

Als we dat beseffen dan is het toch gek dat er nog zo vaak met kracht gereden wordt? Balans ontstaat niet met kracht en door dingen te forceren, zodra je iets forceert gebruik je verkeerde spieren en maak je dingen op termijn stuk. Een takje wat je verder buigt dan hij kan knakt kapot, dat gebeurt in een lichaam ook maar ook het vertrouwen kan knakken en dat oplossen duurt veel langer dan de tijd nemen om het van begin af aan met beleid te doen. Aan de balans sleutelen kost in eerste instantie natuurlijk meer tijd, meer geduld, meer concentratie én meer zelfreflectie. Maar levert uiteindelijk een heleboel tijdwinst en plezier op!

Confronterend

Het is natuurlijk zoveel makkelijker en minder confronterend voor je ruiter-ego om je paard de schuld te geven, “Hij is scheef!” “Hij moet er gewoon even door.” “Hij hangt op mijn hand!” Dat kan, maar wáárom? En hoe leer je hem dat het anders kan?

Tips!

Het is prachtig om te zien hoe je door het balans te verbeteren zoveel simpeler kunt paardrijden.

• Trek niet terug aan de strakke kant maar geef daar juist eens lucht en houdt juist contact op de kant die flappert.
  
• Ontspan je been juist eens daar waar je paard steunt en probeer zelf niet met je lichaam tegen te hangen als je voelt dat je paard over de schouder valt maar blijf eens recht boven de grond zitten zonder te gaan draaien in je lichaam.
  
• Werk aan gelijke teugel- en beendruk door de druk te verdelen, niet door je paard de schuld te geven en aan zijn mond te trekken.
  
• Rijdt vooruit tot je voorwaartse drang hebt en vang het tempo op als je paard vooruit blijft gaan uit zichzelf.
  
• Let eens op of je je paard echt laat kijken naar je volgende raakpunt en of je buitenhand ook zacht genoeg is om je paard stelling te vragen met je binnenhand.
  
• Begrenzen tegen de hals is iets anders dan je buitenteugel er strak aan houden.
  
• Beweging moet uit het hele lichaam komen en niet alleen uit een strekkend been!
  
• En geef je paard ruimte, leg je eigen kin maar eens op je hals en voel wat dat met je lichaam doet. Buig nu je hals alsof je een tennisballetje tussen je kin en je borstkas hebt. Dat is het verschil tussen ruggebruik mét en zonder schoft.

Succes!
Liefs Solvej