Er zijn ruiters die heel sterk zijn in het controleren van spanning, spectaculaire spanning op het allerhoogste niveau. Maar de meeste ruiters missen die handigheid en dan krijg je ongecontroleerde spanning en gevaarlijke situaties. De schuld wordt wel eens gegeven aan de fokkerij maar we kunnen ook gewoon meer aandacht schenken aan hoe we het beste met onze paarden om kunnen gaan.
Het lichaam en de reacties van een paard kun je tot op zekere hoogte controleren en dat is iets waar mensen misschien nog wel het meeste behoefte aan hebben; controle. Voor de veiligheid ook geen overbodige luxe trouwens. Maar als we willen controleren met kracht en druk dan kan het zomaar teveel worden voor het paard en die spanning kan het overnemen of zelfs exploderen.
Als je het respect en vertrouwen wint van een paard dan kun je hem motiveren om samen te werken. Leer je paard omgaan met spanning en hoe hij kan ontspannen, dan is die strakke teugel of lijn niet nodig.
Ja allemaal leuk en aardig maar hoe dan?
Zoals alles draait het om timing en balans. Om een probleem om te lossen moet je een probleem opzoeken maar dan in een situatie die jij beheerst. 100x Langs een enge tractor gaan zonder je paard een echte oplossing voor zijn spanning te bieden heeft geen zin. Want wat leert hij ervan als net op het moment dat hij vlucht (al loopt hij maar een beetje sneller) de tractor weg rijdt? Dan leert hij dat vluchten de oplossing is. Om hem dan echt iets positiefs te leren zou die tractor in feite om hem heen moeten blijven rijden tot hij ontspant en dan weg moeten gaan. Als dat niet lukt dan is het zinvoller om die situatie helemaal niet op te zoeken maar grondwerk oefeningen te doen waarbij je zelf bepaald wanneer je het enge voorwerp laat verdwijnen, op het moment dat hij ontspant dus.
Hou hem maar goed (kort) vast!
Alles begint bij het volgen aan de hand. Ik wil dat een paard op veilige afstand aan een los touwtje kan volgen. Als ik stop wil ik dat mijn paard ook stopt, als ik loop dan wil ik dat mijn paard ook meeloopt en dan wel in hetzelfde tempo als ik. Dat wil je van de hond toch ook? Daar volgen massa’s mensen een cursus voor maar bij een dier dat honderden kilo’s meer weegt én een vluchtinstinct heeft wordt dat nog regelmatig als onzin bestempeld. De omgekeerde wereld als je het mij vraagt!
Als je paard te dichtbij of teveel voorop loopt dan is hij niet gefocust op jou maar op zijn omgeving en als hij schrikt dan trekt hij je mee of duwt je om. Draait hij plots zijn hoofd, dikke kans dat hij dan geen rekening met jouw hoofd houdt in het heetst van de strijd. Kortom, een veilige afstand, schuin achter jou, focus en snelle reactie op elkaars lichaamstaal is soms letterlijk van levensbelang.
Een paard dat een ander paard onterecht voorbij gaat wordt geblokkeerd, niet door aan zijn hoofd te trekken maar door hem naar achter te jagen met zijn lichaamstaal. Dat kunnen wij ook! Blijf staan, maak je groot en ‘jaag’ je paard terug en het liefst met een geluidje dat je altijd gaat gebruiken voor remmen of achteruit gaan, dan kun je het later ook onder het zadel toepassen als hij het tempo overneemt of als je wilt remmen. Het is eigenlijk niet zo ingewikkeld, wat wel moeilijk is voor bijna iedereen is om er super consequent in te zijn. Een paard snapt er niks van als jij vandaag heel consequent bent maar op een slechte dag geen zin hebt om er energie in te steken.
Pas als je paard goed volgt en focust op waar jij mee bezig bent heeft het zin om andere stappen te zetten. Ga je namelijk aan de slag met spanning opzoeken dan is het wel zo handig als je paard niet als een trein over je heen walst of je naar de wei sleurt. Net als onder het zadel wil je ze aan de hand ook ‘aan de hulpen’ hebben. Volgende keer meer!
Liefs Solvej
0 reacties