Paardrijden gaat met ups en downs en elke keer als je denkt te begrijpen hoe die eindeloze puzzel in elkaar zit, ontdek je weer een nieuw puzzelstukje en besef je hoe weinig je eigenlijk pas voor elkaar hebt. Herkenbaar? Het is dan ook verleidelijk om stappen over te slaan, maar helaas is een paard geen computer die eenmaal goed geïnstalleerd zijn trucjes wel blijft doen. In de Fair Play blog van deze week lees je waarom de basis van zadelmak tot Grand Prix dan ook altijd het allerbelangrijkste blijft.
Een grote misvatting is dat de basis alleen voor jonge paarden of onervaren ruiters is. Sterker nog, topruiters zijn juist dagelijks bezig met het perfectioneren van hun basis. Zij weten namelijk als geen ander dat een goede oefening valt of staat met een goede basis. Zonder impuls geen piaffe en problemen in de rechtgerichtheid zorgen voor problemen in de wissels om maar een voorbeeld te noemen.
Soms zie ik ruiters tijdens het losrijden op wedstrijd wel 20x hun middendraf oefenen, waarschijnlijk omdat ze daar meestal een onvoldoende voor krijgen en hopen dat als ze maar vaak en hard genoeg oefenen, die middendraf vanzelf wel een 7 of 8 wordt. Behalve flink belaste pezen levert het echter niets op. Net als die wissel die maar keer op keer herhaald wordt in de hoop dat hij dan achter wel goed doorspringt. Wat vergeten wordt is dat als de basisvoorwaarden niet kloppen, die middendraf of wissel ook niet goed zullen lukken en je paard er echt niet gelukkiger of beter van wordt als hij 20x op een foute manier een oefening moet uitvoeren. Ook na de L en de M blijft de basis onmisbaar en als daar meer op gehamerd zou worden weet ik zeker dat er minder combinaties in de problemen zouden komen vanaf het M.
Waar je in de eerste klassen er vaak nog wel mee weg komt als je paard zijn rug strak houdt maar je wel netjes je figuren rijdt, kom je vanzelf in de problemen als je meer moet gaan verzamelen. Oprichting komt namelijk vanuit de achterhand en niet vanuit de ruiterhand. In het begin kun je dat op de voorhand gaan misschien nog wel wat verdoezelen door het hoofd omhoog te trekken maar het wordt vanzelf steeds lastiger om je oefeningen snel en goed achter elkaar uit te voeren en er komt altijd een moment dat je paard het niet meer lukt om dat gebrek aan balans en lichaamsgebruik te compenseren.
Gaan er dingen mis, ga dan terug naar de fabrieksinstellingen! Hoe zit het met je takt, je ontspanning en aanleuning? Heb je impuls, is je paard rechtgericht in balans en kun je sluiten zonder de voorwaartse drang te verliezen? Zit je zelf in balans en evenwicht of gebruik je je teugels als handvaten en knijp je jezelf vast in het zadel met je bovenbenen? Volgt je paard je hand of is hij eigenlijk veel te sterk of te los? Kun je elk moment naar voor of terug rijden en heeft je paard net zoveel stelling en buiging als de wending die je rijdt? En hou je die dingen ook voor elkaar tijdens je zijgangen, overgangen en wendingen?
Als die dingen namelijk niet voor elkaar zijn dan weet je eigenlijk al vrij makkelijk waar de oplossing ligt. Het is natuurlijk wél moeilijk om dat dan ook in de praktijk te brengen. Daarom is het onmisbaar om goede hulp vanaf de grond te krijgen. Iemand die ook bewust is van het belang van een goede basis. Die geen excuses zoekt buiten de ruiter om maar je leert voelen en begrijpen wat en waarom er gebeurt en hoe je dat op kan lossen. De meeste tijd rijdt je alleen, zonder instructeur naast je, het is dan wel zo handig als je zelf leert voelen en oplossen. Met ups en downs misschien maar wel een voldaan gevoel als het lukt!
Liefs Solvej
0 reacties